De eerste berichten die we hebben van Montgó dateren van 1330. We weten de dat in de late middeleeuwen stukken land in Montgo werden verbouwd door eigenaren waarvan de meesten niet woonachtig waren op het grondgebied van de parochie van Empuries.
Het is mogelijk dat met de oprichting van het klooster de nonnen van Vilanera (dicht bij het de huidige weg die van l’Escala naar Albons loopt) in het jaar 1328, grond in Montgo verkregen, er werden meer stukken aangekocht. Waarschijnlijk gaven ze dit in erfpacht aan de boeren van de buurtgemeente Empúries. Beetje bij beetje, door het verval van het klooster, werden de stukken grond steeds minder verbouwd gedurende de vijftiende en zestiende eeuw. We weten niet of dit verval geheel of gedeeltelijk was.
Gedurende de zestiende eeuw werd er door de vissers van Begur, van l’Estartit-Torroella, van Empúries en waarschijnlijk ook die van Roses druk gevist. Deze activiteit ging ook door in de zeventiende eeuw. De visrijke plekken van Montgo en omgeving verklaart het ontstaan aan het einde van de zestiende en begin zeventiende eeuw, van twee- of drie viswinkels. Deze werden niet direkt geleid door de eigenaars (geen van hen kwam uit het gebied van Empúries). Het is moglijk dat er in de haven van Montgo ook handel plaatsvond ( er zijn documenten uit de Zestiende eeuw die getuigen van het winnen en vervoer van kalkstene door de handelsschepen), daar het een veilige haven was.
We weten, dat vanaf het jaar 1587 werd begonnen met de bouw van de verdedigingstoren, die zich bevindt op de berg van Montgo. De bouw werd afgerond en bemand rond 1599. Tot 1601 werd de toren niet voorzien van wapens. De bemanning bestond uit twee soldaten. Een van hen was de artillerist en de ander de bevelvoerder van de toren. Aan het begin van de Zeventiende eeuw wordt er gemeld dat er schermutselingen zijn met oorlogsschepen, zoder dat dit gevolg heeft voor de artillerie van de toren. De toren is volgens de geschriften bemand tot minstens 1653.
Het feit, dat Montgo gelegen is op een juridische scheidingslijn van het graafschap van Empuries, en het bisschopsdom van Girona (onder koninklijk recht), is er de oorzaak van dat het een plaats was van vele twisterijen, die niet altijd vreedzaam verliepen. Deze begonnen in 1579 en duurden tot 1758 en hadden plaats tussen de inwoners van Empuries en de haven van l’Escala, die onder het graafschap van Empuries vielen, en die van Torroella de Montgri, koninklijk dorp, die viel onder het beheer van het bisschopsdom van Girona.
Vanaf de tweede helft van de Zeventiende eeuw kunnen we een herleving zien van de gronden van Montgo ( over het algemeen wijngaarden en graan) en aan het begin van de Veertiende eeuw wordt ook mais en bladgewassen verbouwd,deze worden verkocht door vertegenwoordigers van het graafschap van Empuries, die vanaf de tweede helft van de Zeventiende eeuw in de haven van l’Escala aankomen. Aan het begin van de Achtiende eeuw beslaan de landerijen waar wordt geteeld in Montgo het hele lage deel en het deel in het Noorden wat grenst aan de Illa Mateua.
De familie Sureda, huidige eigenaar van Camping Illa Mateua, komen rond 1670 naar l’Escala. Zij komen van de streek La Selva (de mannelijke tak), en van Madremanya (een leuk pitoresk dorpje bij Girona), de vrouwelijke tak). Het eerste stuk grond dat zij verkrijgen in Montgo in 1674 is een wijngaard. Later, de volgende 25 jaar, worden zij de grootste grondbezitters in Montgo. Zij verbouwen druiven en granen, en wisselen deze aktiveit af met visserij en zeehandel.
Deze familie was gedurende het laatste kwart van de Zeventiende eeuw hoofdrolspeler bij diverse botsingen tussen de gemeentelijke autoriteiten van Torroella de Montgri betreffende de juridische grens zowel op zee als op land. Francesc Sureda viste zonder vergunning op het deel van de zee, behorende tot Torroella, om deze reden werd hij verschillende malen beboet. Hij werd een van de aanzetters tot de strijd die ontstond in l’Escala rond 1697 door het weigeren van betaling van een deel van de vangst aan de betreffende autoriteiten.
Terugkerend naar de meer recente geschiedenis kunnen we zeggen, dat de camping Illa Mateua zijn oorsprong heeft in 1958, toen Marti Sureda Farrés de erflater van de familie Sureda, grootvader van moeders zijde, het terrein waar vandaag de dag de camping ligt, (waar de wijngaard was en waar mais werd verbouwd) verhuurde aan een van de bedrijven behorend tot de Waterleiding van Barcelona, dat was opgericht om te voldoen aan de streeds groter wordende vraag naar voorzieningen van de kampeerders.
In 1966 werd door mijn vader toestemming gevraagd om een eigen camping te beginnen, en hij begon met de bouw van de installaties. Hij had al een naam voor de camping: Illa Mateua. Tot grote verbazing werd de toestemming om de camping te openen geweigerd door de gemeentelijke autoriteiten van dat moment. Het terrein en de installaties moesten weer worden verhuurd aan dezelfde naast gelegen organisatie, die dezelfde activiteit had.
Het duurde nog tot 1988 voordat de camping Illa Mateua, heel bescheiden, het licht zag. De naam was Montgo Mar, deze werd het jaar daarop gewijzigd in Paradis, of verwarring met het naastgelegen bedrijf te voorkomen. De nieuwe naam Paradis bleef bestaan tot 2003. In 2004, gebruikmakend van een ommezwaar in het leiden van de camping, werden er twee belangrijke beslissingen genomen. De eerst was, recht doen aan de geschiedenis, en de camping de naam geven, die mijn vader, die zo hard heeft gewerkt om zijn droom waar te maken, had bedacht.
De tweede, recht doen aan de omliggende gemeenschap, die ons toestaat door het in ons gestelde vertrouwen iedere dag verder te werken aan de toekomst. We doen dit door rekening te houden met het meest kwetsbare deel van de samenleving door 1 procent van de totale fakturering te besteden aan die niet overheids organisaties, die zich verplicht hebben hen te helpen die het het meest nodig hebben. Deze betrokkenheid legt via notariele akte vast, aan welke NGO’s ieder jaar, aan het einde van het seizoen, de donatie wordt gedaan. Ook is via notariele akte vastgelegd dat de camping Anti stierenvechten is. We zijn overtuigde verdedigers, niet alleen van mensen, maar ook van een juiste behandeling van dieren en van een respectvolle omgang met de ons omliggende natuur.
Vanuit deze filosofie leidt de familie Guillem-Sureda-Trías vol illusie de camping Illa Mateua. We staan open voor alle voorstellen die door onze klanten en vrienden worden aangedragen om de camping te verbeteren en aan te laten passen aan de nieuwe tendenties en eisen van de hedendaagse maatschappij.
Martí Guillem i Sureda, director